Post Scriptum...

Grecja nas urzekła. Jest to kraj do którego na pewno powrócimy (już planujemy wyprawę na kolejną wyspę :) Różnorodność miejsc, kultura, otwarci i serdeczni mieszkańcy, stabilna pogoda to zalety nie do przecenienia. Warto wspomnieć o fantastycznej kuchni oraz słodyczach, które śnią mi się po nocach (całe szczęście jeszcze spory zapas jest w barku :) Poniżej wrzucam jeszcze kilka luźnych klatek i tym samym kończę cykl postów rodyjskich. 

Jeżeli macie pytania, sugestie to piszcie :)

  

Zatoka w mieście Kolymbia, z której wypływają codziennie statki wycieczkowe

Klasyczny "wieczorek grecki", godzina tańców i muzyki! Wstęp wolny O_o Jak oni to robią?

Ostatni dzień, wycieczka na "koniec lądu". Dalej nie ma już nic... Morze Śródziemne i za ok 550km na południe dotrzecie do wybrzeży Egiptu. Kto miał okazję stać w takim miejscu ten wie jak silny wiatr tam wieje - dosłownie wydzierał powietrze z płuc! 

Można powiedzieć, że Rodos zdobyty! :)

Mój Rodos cz. III

"Wyprawa na wyspę Simi"

Kalimera!

Nadeszła pora na ostatnią część naszej małej rodyjskiej "trylogii". Przedostatni dzień (sobota) spędziliśmy w podróży na jedną z greckich wysp o nazwie Simi. Założę się, że każdy kto kiedykolwiek przeglądał informacje o Grecji natrafił na zdjęcia  właśnie z tej wysepki (poza zatoką wraku z Zakynthos)- kolorowe, skąpane w słońcu domki nad samym brzegiem morza :) Z resztą wpiszcie w google wyrażenie "grecja domy" to na pierwszej stronie zdjęć z Simi będzie od groma. To taka wizytówka kraju dlatego też postanowiliśmy ją odwiedzić.
Żeby dostać się na Simi konieczna była wczesna pobudka. Biorąc pod uwagę, że mamy tam +1 godzinę to nawet bardzo wczesna :) Udaliśmy się do portu w mieście Rodos i o godzinie 9 wyruszyliśmy promem w trwającą ponad 2 godziny podróż po morzu egejskim. Była to też świetna (i jedyna) okazja na uchwycenie kilku ujęć miasta od strony morza. Poranne, nisko zawieszone słońce było sprzyjające i tworzyło bardzo przyjemne oświetlenie. Mimo wczesnej godziny upał koszmarnie dawał się we znaki i wiatr, który nie dość, że był zimny jak u nas w listopadzie to do tego wiał z siłą halnego. Tak więc z nieba żar, z wiatrem chłód :)

Miasto Rodos od strony morza

Na wyspie kilka razy do roku odbywają się manewry, które ściągają żołnierzy z całego świata

Pałac Wielkich Mistrzów

Chcesz upłynnić trochę waluty? To miejsce dla Ciebie :)

Ahoj przygodo! Wiatr we włosach, słońce nad głową, szum fal za burtą... Chyba zrobię patent :)

Po dwugodzinnej podróży promem wzdłuż malowniczych wybrzeży Turcji na horyzoncie zaczęły pojawiać się pierwsze wyspiarskie zabudowania i od razu, swoją różnorodnością, wzbudziły uznanie. W czasach, gdy na Rodos stare domy były modernizowane, a często wyburzane pod hotele, na Simi była tendencja dokładnie odwrotna. Zabudowania były pieczołowicie restaurowane dzięki czemu obecnie wyspa ma do zaoferowania turystom ciekawe miejsca do zwiedzania. Na Simi można przenocować (wcześniej trzeba o tym poinformować załogę na promie) i to chyba najlepszy sposób na docenienie sielskiej atmosfery tam panującej. Zabudowania znajdują się w dwóch grupach - wokół portu (głównie handlowe i restauracje) i na zboczach (mieszkalne). Zaludnienie na wyspie jest małe - ok 2500 osób, a liczba samochodów jest (wg moich obserwacji) mniejsza od liczby łódek w porcie :) Cechą charakterystyczną tej wyspy jest to, że nie ma na niej żadnego ujęcia wody pitnej! Średnio 2x w tygodniu pływa na nią prom dostarczając wodę z Rodos.

Widok z promu na lewy brzeg portu

Widok z portu na molo i wieżę zegarową - o dziwo, pokazywała poprawny czas!

Wyspa Simi to greckie "zagłębie gąbkarskie". Można je znaleźć niemal w każdym sklepie z pamiątkami, a niektóre placówki specjalizują się tylko i wyłącznie w  handlu nimi. Warto zwrócić uwagę na jeden fakt - gąbka gąbce nierówna! Te tanie (5-7eur) nie nadają się do mycia! To typowe dekoracje zbierane na głębokości kilku, kilkunastu metrów gdzie jest bardzo dużo pożywienia i światła przez co gąbka rośnie jak na drożdżach ale jednocześnie staje się "krucha". Te przeznaczone do mycia zbierane są z głębokości nawet 70m, rosną 8-10x wolniej niż te zbierane w strefie przybrzeżnej ale są niezwykle trwałe. Kosztują też swoje (od 15 eur). Naturalna gąbka nie jest żółta - ma różne odcienie brązu i na takie warto zwrócić uwagę. W codziennym używaniu jest to całkiem przyjemny dodatek w łazience :)

Niektóre gąbki ozdobne osiągają pokaźne rozmiary. Pokazana na zdjęciu miała lekko 50cm średnicy

Elementy antyczne również są obecne na wyspie. Podobno powyższy ma związek z Illiadą Homera

Woda u wybrzeży Simi jest niewiarygodnie czysta! Przy samym brzegu pływają ławice ryb (niektóre tak na oko 50-60cm!). Woda ma wszystkie znane mi odcienie błękitu, a do tego jest ciepła

Cmentarzysko łodzi... o dziwo, można taki wrak sobie kupić i wyremontować! Podobno chętnych nie brakuje choć przyglądając się bliżej stanowi technicznemu pewnie niewiele drożej wyjdzie zakup nowej...

Klasyczny strój poławiacza gąbek z początku XXw. Strach pomyśleć jak w takim...kombinezonie nurek schodził 50m pod wodę... podobno często już nie wracali

Wyspa Simi jest miejscem niezwykle gorącym. To, z czym spotkacie się na lądzie/Rodos jest niczym w porównaniu z tym co czeka Was w tym miejscu. Warto wziąć to pod uwagę jeżeli źle znosicie skwar lub też podróżujecie z osobą starszą. Koniecznie miejcie ze sobą min 1,5L wody niegazowanej, nakrycie głowy i krem z wysokim faktorem! Aha, na wyspie praktycznie nie ma drzew. Jedyny dostępny cień to ten rzucany przez zabudowania oraz oferowany przy knajpach. Co do cen to na wyspie jest drogo. Nie dajcie się nabrać na ideologię dorabianą "na siłę" przez sprzedawców - towar + ideologia = +30% do ceny!

Po zwiedzeniu miasteczka udaliśmy się na prom i popłynęliśmy ok 40min do klasztoru Michała Archanioła znajdującego się na południowym krańcu wyspy (miasto znajduje się na północy). Większość zabudowań znajduje się zaraz przy molo. Klasztor można zwiedzać ale kolejka jest na ok 30-40min stania, a prom na nikogo nie czeka... Ciekawe miejsce, zadbane z ładnym widokiem na zatokę. Na miejscu poza klasztorem jest jeszcze klasztorna piekarnia, gdzie mnisi tworzą różne przysmaki oraz knajpka, w której można wypić "prawie frappe" i odpocząć chwilę w cieniu krzewów. Czemu piszę "prawie frappe"? Otóż orginalne frappe składa się z kawy mielonej, mleka i lodu. Jest "ciężkie na żołądek" ale Grecy do niego przywykli :) Turystom natomiast serwuje się frappe a`la z Dolce Gusto! Dla mnie jako miłośnika "małej czarnej" jest to nie do przyjęcia! Na szczęście espresso jest OK :)

Wieża klasztoru jest obłędnie zdobiona! Wszystko na szczęście do siebie pasuje i daje na prawdę świetny efekt!

Widok na zatokę z molo

To trzecia i ostatnia wycieczka jaką mieliśmy okazję zorganizować. Niestety tydzień to o miesiąc za mało żeby odwiedzić wszystkie rodyskie atrakcje więc pozostał spory niedosyt... Wyspa jest piękna, warta uwagi i odwiedzenia. Nie można się tam nudzić!

Życzę wszystkim udanych urlopów i do następnego razu!

Mój Rodos cz. II

"Dookoła wyspy"

Czołem!

Ostatnio zapoznałem Was ze starym miastem Rodos, a dzisiaj przybliżę Wam kilka atrakcji do jakich można dotrzeć będąc już na miejscu... o tym wszystkim za chwilę :) Na początku chciałbym poruszyć temat, który chyba każdemu podróżnikowi-fotografowi spędza sen z powiek.

Jaki sprzęt zabrać ze sobą na wczasy. Też niedawno stałem przed tym problemem i oczywiście pierwsza myśl - zabrać wszystko bo "może się przydać"... otóż błąd :) Przez cały wyjazd działałem na jednym obiektywie i lampie błyskowej. Zastanawiacie się po co lampa w miejscu, gdzie słońca jest 2x więcej niż w Polsce? Właśnie dlatego, że jest go tak dużo powstają bardzo ostre cienie, które w miarę mocną lampą można ładnie osłabić. Bez niej niektóre zdjęcia robione w godzinach południowych wiele by straciły ze swego uroku, a jak wiadomo podczas całodniowych eskapad fotografuje się o różnych porach i w różnych warunkach. Lampa daje dużą "uniwersalność". Co ze sprzętu pojechało ze mną:

- puszka (body), wiadomo :)

- obiektyw 18-105 3.5-5.6 VR - co do obiektywu to nie dajcie sobie wmówić, że jadąc na południe potrzebujecie jasne szkło! Jasne, ma ono zalety ale nie jest niezbędne. Potrzebujecie przede wszystkim szkło "ostre". I tak przymyka się je na F8-11, a czasy i tak są na poziomie 1/250-1/400s :) Idealnym szkłem podróżnika (w systemie Nikona) jest moim zdaniem 18-200 VR, świetny uniwersalny zakres, bardzo dobra ostrość ale cena też ładna, przynajmniej za nowy... wiadomo, coś za coś :)

- filtr polaryzacyjny (nie mylić z filtrem UV!) - praktycznie nie ściągany z obiektywu przez cały wyjazd. Dzięki niemu uniknąłem wielu "przepaleń". Dobry "polar" to wydatek ok 200zł ale na prawdę warto! Filtr UV używam tylko i wyłącznie jako filtr ochronny ale pamiętajcie, że jeżeli nie kupicie UV-ki z górnej półki (nawet za kilkaset zł) to będzie on widocznie pogarszał jakość obrazu. Moim zdaniem jak chronić szkło to lepiej zakładać "tulipan".

- lampa błyskowa, zewnętrzna - SB-800 - wystarczająco silna żeby "przebić się" przez silne światło słoneczne, a do tego ma CLS co pozwoliło na zabawy ze zdalnym wyzwalaniem i modelowaniem oświetlenia 

Oczywiście jeżeli ktoś nie działa na lustrzance to głowa do góry! Nie oznacza to wcale, że nie da się zrobić ładnych i ciekawych zdjęć nawet kompaktem! Pamiętajcie, że w 99% przypadków najsłabszym ogniwem w duecie aparat-fotografujący jest... ten drugi :) Osobiście cenię lustrzankę za użyteczne wysokie ISO, długi czas pracy na aku oraz uszczelnione body dzięki czemu nie boję się o sprzęt nawet w burzy piaskowej :) Wada - waga - szyja odpada :P

Dobra, starczy tych "wynurzeń", przejdźmy do sedna :)

Pierwszym punktem wycieczki było wzgórze Filerimos. Mierzy 267m n.p.m. i rozpościera się z niego ładny widok na wyspę, w tym kawałek lotniska. Na górze żyje dziko 80 pawi, które swobodnie towarzyszą turystom podczas zwiedzania. Podobno pod koniec sezonu są solidnie "wyskubane" przez dzieciaki - taki los :) Na wzgórzu znajdują się ruiny sprzed niemal 3 tys. lat! Na nich w X wieku został wybudowany klasztor Kapucynów, który istnieje do dzisiaj.

Krzyż na skraju urwiska, ma 18m i można na niego wejść - znajduje się tam niewielki taras widokowy. Kto ma cierpliwość... dużo cierpliwości, niech czeka :)

Freski z niewielkiego kościółka św. Jerzego. Przedstawiają sceny z życia Jezusa oraz klęczących rycerzy

Kilka ujęć z wnętrza klasztoru... niesamowita atmosfera, czuje się "ducha czasów" i minionych epok

... oraz jego dziedziniec

Widok rozpościerający się spod krzyża.

Kolejnym miejscem, gdzie skierowaliśmy swoje kroki była "osławiona" Dolina Motyli. Jest to jedno z niewielu miejsc na świecie, gdzie wylęgają się motyle gatunku... właśnie, muszę to sprawdzić... Euplagia quadripunctaria :) Przyciąga je zapach ambrowców. Wylęg trwa od maja do czerwca, a najwięcej można ich spotkać w miesiącach letnich lipiec-sierpień. Żyją krótko, znikają w okolicy października. Dolina Motyli to miejsce na co najmniej kilkugodzinną wycieczkę. Można wdrapać się na szczyt i odwiedzić znajdujący się tam klasztor - ze względu na niebotyczny upał odpuściliśmy to sobie i czas spędziliśmy w cieniu drzew zajadając fenomenalne truskawki i rogaliki z czekoladą :)

Bardziej przypominają ćmy niż znane z naszych łąk motyle

Następnym przystankiem w podróży były ruiny w mieście Kamiros. Miasto to jest niezamieszkane od czasów IIw p.n.e kiedy to zostało zniszczone w wyniku silnego trzęsienia ziemi. Same ruiny są datowane na VIw p.n.e więc cywilizacja w tym miejscu trwała kilkaset lat! Są to jedne z najstarszych ruin na wyspie. Cechą charakterystyczną jest ich przemyślany układ oraz nowoczesny (jak na tamte czasy) system nawadniający - w niektórych miejscach jego pozostałości można oglądać po dziś dzień. Wstęp płatny - 4 eur. Czas zwiedzania - myślę, że max 2 godziny choć nam to zajęło trochę mniej :) To tzw. "rodyjskie pompeje". Ruiny zostały odkryte stosunkowo późno bo dopiero w II połowie XIXw. Wdrapując się na sam szczyt można przy ładnej pogodzie dostrzec wybrzeże tureckie oraz wyspę Simi.

Ruiny świetnie ukazują przemyślany układ miasta oraz ogromną dokładność tamtejszych budowniczych

Widok na wybrzeże tureckie

Chwila na odpoczynek :) Godzina biegania po sporych pagórkach przy 35st. upale daje popalić :)

Czymże byłą by wyprawa "w nieznane" bez odwiedzenia lokalnego miasteczka i spróbowania serwowanych tam przysmaków :) Podróżując w okolice najwyższego szczytu na wyspie (Ataviros 1216m n.p.m) dotarliśmy do niewielkiej osady zwanej Embonas. Dojazd do niej wiedzie przez kręte górskie drogi, a widoki niejednokrotnie wywoływały przysłowiowe "wow"! To wyspiarskie zagłębie rolnicze. Tutaj widać, że wyspa to nie tylko hotele, wypożyczalnie drogich samochodów i lux knajpy. Ciężkie warunki życia i pracy lokalnych rolników dały nam do myślenia, że w sumie to Ci polscy nie mają wcale źle! Miasteczko było czyste, grecy uśmiechnięci i wyluzowani, a jedzenie... fenomenalne! Wszystko świeże, prosto z farmy, nawet feta była robiona na miejscu! Baranina - najlepsza jaką jadłem w życiu!

Rumaka z podgrzewanym siodłem dla tego kto z dala od miasta dogada się z grekiem po angielsku :)

Przydaje się duża wyobraźnia i "język migowy" :) Pani na powyższym zdjęciu oferowała w swoim sklepiku własne oliwki, Suomę (lokalny bimber) oraz miód. Wszystkiego można było kosztować do woli, oczywiście o ile ktoś ma mocną głowę :)

Miasteczko rodyjskie bez kościoła istnieć nie może - wszak Grecja jest w trójce najbardziej religijnych państw świata!

Widok na Embonas

Ostatnim etapem podróży w tym dniu był zamek na płaskowyżu Monolithos (240m n.p.m). Joannici wybudowali go w XVw i pełnił funkcję obronną wyspy od strony wschodniej. Niestety nie przetrwał próby czasu. Pozostały mury, nieliczne zabudowania i kapliczka św. Jerzego. Na szczyt wiodą kamienne schody, wstęp wolny. Z płaskowyżu rozpościera się bardzo ładny widok choć nie mogliśmy go docenić w pełni ze względu na chwilowe zachmurzenie...

Powrót do hotelu odbywał się ciekawą trasą biegnącą przez południowe rejony wyspy oraz wzdłuż zachodniego wybrzeża na północ. Kilka poniższych zdjęć ma na celu ukazanie jak dzikie są to tereny. Na wielu z nich, przypuszczam, człowieka od lat nie było.

Kilkanaście km na północ - pojawiają się pierwsze zabudowania. Kiotari - Kalathos - Archangelos i nasza Kolimbia.

To był na prawdę męczący ale i satysfakcjonujący dzień. Pozostało jeszcze wiele miejsc do odkrycia, w tym miasto Lindos z akropolem. Jest po co tam wracać :) Życzę wszystkim udanych wycieczek i do odczytania!

Hej!